Reynslusaga: Höldum áfram að lifa lífinu
Sigurgeir Líndal Ingólfsson segir að fræðslan og kynningin í kringum Mottumars sé þýðingarmikil og hafi ýtt við honum þegar einkenni gerðu vart við sig og gert það að verkum að hann fór til læknis. Einkennin voru ekki ólík þvagfærasýkingu en það var einmitt svarið sem hann fékk fyrst þegar hann leitaði sér hjálpar. Þegar hann síðan greindist með blöðruhálskrabbamein var meinið stórt, á vondum stað og óljóst hvort að geislameðferð myndi duga til því þetta uppgötvaðist á elleftu stundu.
Hann hafði verið með hjartaóreglu sem var búið að reyna að laga án árangurs. Við krabbameinsgreininguna fóru alls konar spurningar og "hvað ef?" að sækja á hann; hvað ef hjartað þyldi ekki það álag sem fylgir krabbameinsmeðferðinni? Það varð því ofan á að hann fór í geisla, vegna hjartans, sem tókust mjög vel og í dag er hann laus við krabbameinið og með hjartað í lagi.
,,Blöðruhálsinn og blöðruhálskirtilskrabbamein er dauðans alvara, þetta er eitthvað sem við þurfum að passa upp á og fylgjast með. Ég hvet menn til að vera vakandi“
Ef hann ætti að gefa ráð þeim sem væri að greinast í dag myndi hann hvetja viðkomandi til að halda áfram að lifa lífinu, safna minningum, ferðast og taka myndir. Hann segir okkur hætta til, á meðan að þetta stendur yfir og við erum á vondum stað í veikindunum, að horfa og einblína bara á það versta.
,,Okkur hættir til að einblína á það neikvæða í þessu öllu saman. En að eiga myndir og minningar, geta yljað sér við þær og sagt að það var nú heill hellingur sem ég gerði þrátt fyrir allt, er mikilvægt“.